دانلود گزارشهای کارآموزی و پروژه دانشجویی

دانلود پژوهش رزین های معدنی

فهرست مطالب
۱- تاریخچه رزین های تعویض یونی ۵
۲- شیمی رزین ها ۸
۳-تعادل یون ها در حضور رزین ها ۱۱
۴- ظرفیت رزین ۱۸
۵- انواع رزین های تعویض یونی ۲۰
۵-۱- رزین های کاتیونی قوی ۲۱
۵-۲ رزین های آنیونی قوی ۲۲
۵-۳ رزین های کاتیونی ضعیف ۲۳
۵-۴ رزین های آنیونی ضعیف ۲۴
۶ – اقتصاد رزین ۲۶
۶-۱- مقایسه رزین های ضعیف و قوی ۲۶
۷- نشتی ناخالصی ها از رزین ها ۲۷
۸ – طرز کاردستگاه های تعویض یونی ۳۳
۹- بستر رزین ۳۴
۱۰- احیای رزین ۳۶
۱۰-۱- احیای رزین های کاتیونی اسیدی ۳۸
۱۰-۲ مشکل احیا رزین با سولفوریک اسید ۳۸
۱۰-۳- احیای رزین های آنیونی ۴۱
۱۱ – محاسبه حجم رزین ۴۳
۱۲- استفاده از چند فیلتر رزین ۴۶
۱۳- استفاده از دو نوع رزین در یک فیلتر ۴۸
۱۴ – دستگاه تعویض یونی مختلط ۴۹
۱۶- رزین های تعویض یون خالص ۵۲
۱۶-۱ سیلیس زدا ۵۲
۱۶-۲ حذف آهن و منگنز با رزین های تعویض یونی ۵۳
۱۶-۳ سختی گیر تعویض یونی ۵۴
۱۷- آلودگی رزین ها ۵۸
۱۷-۱ آلودگی رزین به مواد آلی ۵۸
۱۷-۲ روش های کاهش آلودگی رزین ها به مواد آلی ۵۹
۱۷-۳- اندازه گیری مقدار آلودگی مواد آلی ۶۲
۱۷-۴- آ لودگی آهن ۶۳
۱۸- تصفیه مقدماتی آب قبل از ورود به واحد تعویض یونی ۶۳
۱۸-۱-کلر آزاد ۶۳
۱۸-۲- مواد معلق و رنگ ۶۴
۱۸-۳- آهن ۶۴
۱۸-۴- آلاینده های آلی ۶۴
۱۸-۵- نمک های موجود در آب ۶۵
۱۹- عیب یابی واحدهای تعویض یونی ۶۵
۱- تاریخچه رزین های تعویض یونی
رزین های تعویض یونی ذرات جامدی هستند که می توانند یون های نامطلوب در محلول را با همان مقدار اکی والان از یون مطلوب با بار الکتریکی مشابه جایگزین کنند.
در سال ۱۸۵۰ یک خاک شناس انگلیسی متوجه شد که محلول سولفات آمونیمی که به عنوان کود شیمیایی بکار می رود، در اثر عبور از لایه های ستونی از خاک، آمونیم خود را از دست می دهد بگونه ای که در محلول خروجی از ستون خاک، سولفات کلسیم در محلول ظاهر می شود.
این یافته توسط دیگران پیگیری شد و متوجه شدند که سیلیکات آلومینیوم موجود در خاک قادر به تعویض یونی می باشد. این نتیجه گیری با تهیه ژل سیلیکات آلومینیوم از ترکیب محلول و سولفات آلومینیم و سیلیکات سدیم به اثبات رسید. بنابراین اولین رزین مصنوعی که ساخته شد سیلیکات آلومینیوم بود.
به رزین های معدنی، زئولیت می گویند و در طبیعت سنگهای یافت می شوند که می توانند کار زئولیت های سنتزی را انجام دهند. این مواد، یون های سختی آور آب ( کلسیم و منیزیم) را حذف می کردند و بجای آن یون سدیم آزاد می کردند از اینرو به زئولیت های سدیمی مشهور شدند که استفاده از آن در تصفیه آب مزایای زیادی داشت چون احتیاج به استفاده از مواد شیمیایی نبود و اثرات جانبی هم نداشتند. اما زئولیت های سدیمی دارای محدودیتهایی بودند. این زئولیت ها می توانستند فقط سدیم را جایگزین کلسیم و  منیزیم محلول در آب نمایند و آنیونها بدون تغییر باقی می ماندند. از این رو آب تصفیه شده با زئولیت های سدیمی به همان اندازه آب خام، قلیاییت، سولفات، کلراید و سیلیکاتت دارند.
واضح است که چنین آبی برای صنایع مطلوب نیست. مثلاً بی کربنات سدیم محلول در آب می تواند مشکلاتی را در مراحل بعدی برای دیگ بخار بوجود آورد. زیرا در اثر حرارت به سود و گاز دی اکسید کربن تبدیل می شود. سود یکی از عوامل مهم در خوردگی موضعی در نیروگاههاست که بحث مفصل تر آن در مباحث آینده خواهد آمد. گاز دی اکسید کربن موجود در بخار آب در اثر میعان بخار به صورت اسید کرینیک در می اید که باعث خوردگی لوله های برگشتی می شود که بخار آب خروجی از توربین را به کندانسور (چگالنده) می برند.
یکی دیگر از اشکلات مهم استفاده از زئولیت ها ی سدیمی، عدم کاهش غلظت سیلیس در آب تصفیه شده می باشد که یکی از خطرناکترین ناخالصی های آب تغذیه دیگ بخار در فشارهای زیاد می باشد.
تحقیقات برای رفع عیوب زئولیت های سدیمی ادامه یافت تا آنکه  در اواسط دهه ۱۹۳۰ در هلند زئولیت هایی ساخته شد که بجای سدیم فعال، هیدروژن فعال داشتند . این زئولیت ها که به تعویض کننده های کاتیونی هیدروژنی معروف شدند، می توانستند تمام نمکهای محلول در آب را به اسیدهای مربوط تبدیل کنند. بعنوان مثال بی کربناتهای کلسیم و منیزیم به اسید کربنیک تبدیل می شوند که اسید کربنیک بی دی اکسید کربن و آب تجزیه می شود.
دی اکسید کربن تولید شده را می توان توسط هوادهی یا هوازدایی از محیط حذف کرد. لذا با این روش تمام قلیاییت بی کربناتی حذف می شود. رزین های کاتیونی هیدروژنی جدید، سیلیس نداشته و علاوه بر این قادرند همزمان هم سختی آب را حذف کنند و هم قلیاییت آب را کاهش دهند.
آب خروجی از تعویض کننده کاتیونی هیدروژنی، اسیدی است و باید خنثی شود. این کار با اضافه کردن قلیا (‌باز) یا مخلوط کردن خروجی تعویض کننده کاتیونی هیدروژنی با خروجی تعویض کننده سدیمی (زئولیت ) امکان پذیر است.
تعویض کننده های کاتیونی هیدروژنی هم دارای محدودیت هایی هستند. هنوز آنیونها، مثل سولفات کلراید و سیلیکات حذف نمی شوند.
برای بهبود تکنولوژی تصفیه آب گام های اساسی در سال ۱۹۴۴ برداشته شد که باعث تولید رزین های تعویض یونی آنیونی شد. (۳) رزین های کاتیونی هیدروژنی تمام کاتیونهای آب را حذف می کنند و رزین های آنیونی تمام آنیونهای آب از جمله سیلیس را حذف می نمایند. در نتیجه می توان با استفاده از هر دو نوع رزین، آب بدون یون تولید کرد. پیشرفت های بعدی که در دهه ۱۹۵۰ حاصل شد منجر به اختراع و تولید رزین های تعویض یونی ضعیف گردیدکه صرفه جویی قابل توجهی در مصرف مواد شیمیایی مورد نیاز برای احیاء رزین ها را باعث شد…

(( برای دانلود کلیک کنید ))